شروع جنگ من

تا حالا شده وقتی به خودتون نگاه کنین 

یه بازتاب اخلاقی از مادرتون باشید و حالتون بهم بخوره

درد داره این حال بهم خوردنه که نخوای مثل مادرت باشی

مامان خیلی خوبی ولی من ادم خوب بودن نیستم از من بکش بیرون....

برچسب‌ها: از_حال_نوشت شروع جنگ من...

یکی از دلایل دروغ ترسه 

چرا کاری می کنیم نا خواسته که دیگران عادت کنن به دروغ گفتن بهمون

گفته بودم از بچه ها متنفرم نه؟ روز به روزم متنفرتر میشم

برچسب‌ها: چرت_نوشت شروع جنگ من...

جمعه ای باهاش خدافظی کردم اگه میدونستم قرار امشب

نماز شب اول قبر برات بخونم یه دل سیر نگات می کردم بابابزرگی

تو ستون این چندتا خانواده بودی چطور باور کنم نبودنتو

خودت از خدا بهمون صبر بده باباجون لبخند اخرت گفتی خدا به همراهتون

یادم نمیره خدا کنه خوب باشی باباجون

شروع جنگ من...

می خندم راه میرم پذیرایی می کنم  غذا می خورم شوخی می کنم منتظرم بیاییهو چشمم به قاب عکس گوشه دیوار می افتع تا میام قربون صدقت برم چشم می افته به ربان سیاه بغلش خنده رو لبام خشک میشه غذا تو گلوم گیر می کنه پاهام دیگه فرمان نمیدن و در اخر یهو می بینم صورتم خیسه  و مدتیه به یه ربان سیاه چشم دوختم و باز این داستان ادامه  پیدا می کنه این یکیو اصلاااااااا نمی تونم قبول کنم کلا باورم ته کشیده اشکام خشک شروع جنگ من...

هر وقت سوار ماشین پدرجان می شوم و دوتایی جایی میرویم  صندلی جلو را تصاحب می کنم گویی سرزمینی دنج را از آن خود کرده امکمر بندم را می بندم و صندلیم را کمی عقب میبرم و پاهایم را آسوده خاطر بر بروی داشبرد ماشین دراز می کنم و شیشه ماشین بالا می کشم و کلر را هم تنظیم می کنم  و ارام چشم هایم را می بندم و دل میسپارم به حرص خوردن های پدر جان و  از ته دل  برای بودنش خدارا شکر می کنم و من می خندم و او نمیدا شروع جنگ من...

در این روزهای داغون به طور عجیبی ارومم و کنار اومدم با اتفاق افتاده شده همیشه هینطور بوده توی مواقع بد بطور عجیبی ارومم و یهو وقتی همه اطرافیان اروم شدناز درون داغون میشم و دوباره بعد از دورانی خوب میشم عجوبه ای هستم من  راستی تا حالا شده بشینی دور هم و با صدای بلند خاطره تعریف کنید و بخندید بعد یهو ببینین همتون چشماتون خیسه خیسه .... این خاطره و خنده ها خیلی درد داره خیلییییی این روزا چقدر از ا شروع جنگ من...

دلتنگم خیلییییییییییییییییییییی 

اونقدر که گاهی نفس کم میارم.........

شروع جنگ من...

شهریور نمی دانم چه بدی در حقت کرده ام  که همیشه نحسی هایت را برایم به یادگار میگذاریهمیشه غروب سه شنبه هایت مرا به جنون میرساند و وقتی که از راه میرسی انگار سردی زمستان را همراه با کوله بار دلتنگی و درد بر روی شانه هایم سوار می کنی اون گوشه از خاطرات خاک خورده لعنتی را آن گوشه از اشک های خشک شده در چشمانم را  و آن بغض سنگ شده بیخ گلویم را که سه سال است خفه شده است را به رخم میکشی وقتی عمر سال به شروع جنگ من...

می دانی دوست من گاهی باید دور بعضی ادم ها و رابطه هارا خط قرمز می کشیدم فرصت دادن زیادی به بعضی ادم ها گند میزند بر ارزش خود ادم آن وقت هست که میشوی تفی سر بالا در میان رابطه هامی دانم گاهی زیادی کوتاه اماده ام و یادم هست که هزاران بار در گوشم خواندی«آن عقل بی مصرفت را به کار بینداز این کار ارزشش را ندارد» ولی میدانی که گوش هایم چندان شنوایی درست و درمانی ندارند اخر می دانی رفیق اصلا تمامخریت های شروع جنگ من...

ظرفیتم توی بخشیدن کسایی دوسشون دارم زیاده 

که میبینی هرچی بهم میگین ولی بازم همون ادم اولم

فک نکنین بهتون چسبیدم یا خیلی خوبین چون فقط دوستون دارم

ولی دوست داشتنمم ظرفیت داره سخته به ته بکشه ولی وای به حال

وقتی ته بکشه دیگه هیچ وقت درست نمیشه و یهو میبینی ادم روبه روت یکی 

دیگه شد من احمق نیستم ولی دلم نمیخواد کساییو که دوست دارم به راحتی از دست بدم

چون حس دوست داشتنو راحت بدست نیوردم...

شروع جنگ من...